در گذشته بسیار دور درمعبدى گربه وجود داشت که هنگام مراقبه ی راهب ها مزاحم تمرکز آن ها می شد، بنا بر این استاد بزرگ دستور داد هر وقت زمان مراقبه فرا می رسد یک نفر از شاگردان گربه را گرفته و به ته باغ ببرد و به درختی ببندد تا خللى در کار حاصل نشود ودر مراقبه تمرکز کامل بوجود آید این روال سال ها ادامه پیدا کرد و یکی از اصول کار آن مذهب شد ورسمیت یافت ، سال ها بعد استاد بزرگ در گذشت و چندى پس از آن گربه نیز مرد ، راهبان آن معبد بلادرنگ گربه ای دیگر خریدند و به معبد آوردند که هنگام مراقبه به درخت ببندند تا اصول مراقبه را درست به جای آورده باشند یکصد سال براین ماجرا گذشت ، استاد بزرگ دیگری رساله ای نوشت در باره ی اهمیت بستن گربه به درخت هنگام انجام مراقبه ! ودیگرمدرسین ونویسندگان آن مذهب در فضایل اینکار افسانه ها پرداختند.