در فرودگاه گفتگوی لحظات آخر مادر و دختری را شنیدم. هواپیما درحال حرکت بود و آنها همدیگر را بغل کردند و مادر گفت: دوستت دارم و آرزوی کافی برای تو می کنم. دختر جواب داد مامان! زندگی ما باهم بیشتر از کافی هم بوده است محبت تو همه ی آن چیزی بوده که من احتیاج داشتم من نیز آرزوی کافی برای تو میکنم. آنها همدیگر را بوسیدند و دختر رفت مادر بطرف پنجره ای که من در کنارش نشسته بودم آمد آنجا ایستاد و می توانستم ببینم که می‌خواهد و احتیاج دارد که گریه کند من نمی‌خواستم که خلوت او را بهم بزنم ولی خودش با این سؤال اینکار را کرد تا حالا با کسی خداحافظی کردید که می‌دانید برای آخرین بار است که او را می‌بینید؟!جواب دادم بله با تعجب ادامه دادم منو ببخشید که فضولی میکنم چرا آخرین خداحافظی؟! او گفت من پیر و سالخورده هستم او در جایی خیلی دور زندگی می‌کند و من سختی های زیادی را پیش رو دارم حقیقت اینست که سفر بعدی او برای مراسم دفن من خواهد بود! گفتم وقتی داشتید خداحافظی می‌کردید شنیدم که گفتید آرزوی کافی برای تو میکنم می‌توانم بپرسم یعنی چی؟! او شروع به لبخند زدن کرد و گفت این آرزویست که نسل اندر نسل به ما رسیده. پدر و مادرم عادت داشتند که این را به همه بگویند او مکثی کرد و درحالی که سعی می‌کرد جزئیات آنرا بخاطر بیاورد لبخند بیشتری زد و گفت وقتی که ما بگوییم آرزوی کافی برای تو میکنم می خواهیم هر کدام زندگی ای پر از خوبی به اندازه کافی که البته می‌ماند داشته باشیم. سپس روی خود را بطرف من کرد و این عبارتها را بیان نمود آرزوی خورشید کافی برای تو میکنم که افکارت را روشن نگاه دارد بدون توجه به اینکه روز چقدر تیره است آرزوی باران کافی برای تو میکنم که زیبایی بیشتری به روز آفتابیت بدهد آرزوی شادی کافی برای تو میکنم که روحت را زنده و ابدی نگاه دارد آرزوی رنج کافی برای تو میکنم که کوچکترین خوشی تو به بزرگترین ها تبدیل شوند آرزوی بدست آوردن کافی برای تو میکنم که با هرچه می‌خواهی راضی باشی. آرزوی از دست دادن کافی برای تو میکنم تا بخاطر هر آنچه داری شکرگزار باشید آرزوی سلام‌های کافی برای تو میکنم که بتوانی خداحافظی آخرین راحت تری داشته باشی. بعد شروع به گریه کرد و با خداحافظی از آنجا رفت تنها یک دقیقه طول کشید که دوستی را پیدا کردم یکساعت کشید تا از او قدردانی کردم و یک عمر طول کشید تا او را فراموش کنم!