ستایشگر حقیقت ”دکتر قاسم رسا”

خراسان شاعران حقیقت‌جو و بزرگی پرورش داده و به ویژه در قرن اخیر، به عنوان خاستگاه سرایندگان برجسته شعر آئینی معرفی شده است. هرچند تمام این شاعران بزرگ و نامی، اصالتاً متعلق به این سرزمین نبوده‌اند، اما اهالی شعر و ادب، آنان را خراسانى می‌شناسند. شعر خوب، کلام نغزی است که معانی و مفاهیم را به طور دقیق و دلپذیر در مرکز ذهن خواننده یا شنونده می‌سازد. این کلام موزون، هرچه طبیعی‌تر و روان‌تر باشد، مفهوم آن بیش‌تر در اعماق فکر و روح نفوذ می‌کند و به خاطر می‌نشیند. شاعر، اگر مبالغه‌گو و گزافه‌پرداز نباشد و یا شعر گفتن را وسیله درآمد و تأمین مسائل نفسانی خود قرار ندهد، گویاترین بیانگر عالم احساس و بهترین مفسر لطافت طبع بشری است و دکتر قاسم رسا ـ که از این دست شاعران است ـ شاعری را پیشه و حرفه خود قرار نداده و این کار را تا آنجا که برایش مقدور بوده، جز برای بیان حق و مدح اهل حقیقت تعقیب نکرده است. دکتر قاسم رسا، اصالتاً تهرانی است و در سال ١٢٩٠در پایتخت به دنیا آمده است، اما در ١٠سالگی با والدین خود به مشهد آمد و به همین دلیل است که خود را پرورش‌یافته خاک خراسان می‌داند «گرچه در خطه ری دیده گشودم لیکن پرورش یافته خاک خراسانم من قاسم رسا، تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مشهد به پایان رسانید ، در سال ١٣٠٩ به تهران رفت واز دانشکده پزشکی در سال ١٣١۵ فراغ التحصیل شد سپس به خدمت وزارت بهداری در آمد. دکتر رسا تا آخر عمر، طبابت را به عنوان کار حرفه‌ای خود برگزید، اما مسئولیت‌های متعددی در بهداری خراسان به وی واگذار شد که همه را با پاکدستی انجام داد. اما ذهن این طبیب حاذق، سرگرم واژگان ادبی و چیدن آنها برای سرانجام یافتن شعرهایی بسیار فاخر و ارزنده شده است. او که افتخار فرزندی مردی مؤمن، سلیم‌النفس، خوش ‌مشرب و ظریف به نام شیخ محمدحسن رسا را داشته، پس از مدت‌ها طبابت در مشهد، معاون اداره بهداری استان خراسان می‌شود. پدرش، مردی سرشناس و شوخ‌طبع بوده که وجودش در هر محفل و مجلسی موجب نشاط و انبساط خاطر مردم می‌شده و از چنین مردی باکمالات و مردم‌دار، شاعری بزرگ و نامدار به جامعه معرفی می‌شود. دکتر رسا با وجود مسئولیت‌ها گونگون ادارى که ربطی با جهان شعر و ادب نداشت ـ الفت و انس دیرینه خود را با ادبیات منظوم قطع نکرده و اشعار بسیار زیبا و نغزی سروده است. قطعات و قصاید وی در پند و نصیحت مردمان دنیا و همینطور مدح و منقبت اهل حق در اغلب مجلات و مطبوعات اندک آن روزگار منتشر شده است. دکتر رسا، حافظه‌ای بسیار قوی داشته است؛ چنانکه بیش‌تر آثار خود را از حفظ بوده و در هم‌ نشینی‌ها ومجالس و محافلِ انس این شعرها را تکرار می‌کرده است. او در بداهه‌ گویی نیز بسیار متبحر بوده و در سرودن شعرهایی با مضامین بکر شهرت داشته است. چنانکه در همسویی با ملت ایران و همصدایی با مردم جهان در حمایت از مظلومان گیتی، شعرهای فراوانی بامضمون استقلال و آزادی دارد و به نحوی ترجمان احساسات پاک و بی‌ریای ملت بزرگ ایران است. دیوان این شاعر فرزانه در سال ١٣۴٠ چاپ و منتشر شد .

 او با عنوان ملک الشعرایى آستان قدس رضوى سرفراز و مفتخر بود