زبانی آتشین ، چون شمع دارم

securedownload
ترا مسجد مرا میخانه ، ای شیخ

ترا سبحه مرا پیمانه  ، ای شیخ

 

ترا وردِ سحرگاهی  و ما را

همه شب نالۀ مستانه ،  ای شیخ

 

زنخ  کم زن  که در  گوش من آید

همه افسون تو افسانه ، ای شیخ

 

زبانی آتشین   چون شمع   دارم

مپر گردم تو چون پروانه، ای شیخ

 

ترا کوه و مرا کانی است  در کوه

ترا دانه  مرا دُردانه ،  ای شیخ

 

مرا  با گردش    پیمانه   پیمان

ترا با سبحۀ صد دانه ، ای عشق

 

مرا با بیدل  و  دیوانه   خوشتر

ترا با عاقل و فرزانه ،  ای شیخ

 

عجایب ها  ببینی  گر نهی چشم

یکی بر روزن این خانه ، ای شیخ

 

یک امشب را به کوی می فروشان

شوی مهمان رندان یا نه ، ای شیخ !؟

 

 “شادروان حاج میرزا حبیب خراسانی “

این نوشته در هنر و ادبیات ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.