زمان ساعتی و زمان انرژیتیکی دو زمان متفاوت هستند که کلیه امور زندگی وتحولات درونی ی انسان را پوشش میدهند .اینکه زندگی کردن ما مبتنی بر این دو زمان میباشد یک واقعییت نا گزیر ومحتوم است ، اما مشگلاتی در زمینه ی ” شناخت ” بوجود می آورد که زیانبار میباشد .بدین معنی که ما تنها میتوانیم از تغییرات وتحولاتی حس گیری وآنهارا شناسایی کنیم که بتوانند در حوزه ی مدرکات ما قرارگیرند در حالیکه حواس ما قادر نیست تا در لحظه از تحولات انرژیتیکی که با سرعتی معادل سرعت سیر نور عمل میکنند حسگیری وآنها را شناسایی نمایدودرنتیجه ما از تحول آنها بی خبر میمانیم .مثلا اگر دگردیسی ی بدخیمی در سلولهای سالم کسی اتفاق بیفتد ، تازمانیکه رشد آن هنوز به تومور تبدیل نشده هیچ نشانه ی بالینی در اندامها پدید نمی آید واو همچنان بی خبر از این رویداد مرگ آفرین باقی میماند تا زمانیکه در د یا نارسایی در بخشی از بدنش اورا روانه ی مطب دکتر کند واین زمان فرصت گرانبهایی بوده که از دست رفته وعوارض آن حتی ممکن است جبران نا پذیر باشد اگر نظام فیزیولوژیکی ی بدن درهمان آغاز پیدایش تومور وجود آنرا اعلام میکرد او هیچگاه دچار بیماری نمیشد زیرا بمحضوقوع از وجود آن اطلاع یافته وبه معالجه ی آن میپرداخت .اتفاقات بسیار زیادی در حوزه ی زندگی ی ما بوجود می آید که ناشی از تحولات انرژیتیکی است وچون ریشه ی آن بر ما در لحظه یوقوع آشکار نمیشود ما نا چاریم آنرا تفسیر و وتوجیه کنیم وعالبا به سخنان واهی وغیر واقعی مبادرت میکنیم وفلسفه میبافیم .روح ، روان ، نفس.دل، سینه و…همه ی این کدها نشانه گزاریهایی هستند که در مسیر همین عدم شناخت تحولات وتغییرات انرژیتیکی وزمانمندی ی آن قرار دارند