شعر پاى کرسى

از یاد داشتهاى شادروان اصغرروزبهى

securedownload

در گذشته اى نه چندان دور اکثریت جمعیت  کشور به علت اشتغال به کار کشاورزى درروستاها زندگى میکردند ودر شب هاى سرد  زمستان دور کرسى جمع مى شدند  ،  وبراى وقت گذرانى اشعارى از فردوسى  ، حافظ  سعدى و مولانا  خوانده میشد و چون اشعارى  که در خاطر داشتند  تمام مى شد  ،  کار به سرودن اشعار ى درهمان نشست مى انجامید که این اشعار همیشه بى محتوا و فاقد  وزن و قافیه و…..بود این نوع شعر به  ”  کرسى شعر  ”  معروف  گشت و بعد ها اگر کسی حرف محمل و بى پایه اى میزد میگفتند حرفهایش  مثل کرسى شعر است. این واژه  با گذشت  زمان  و  به علت کثرت استعمال  به کلمه اى زشت و زننده  در میان عوام رایج کشت .

 

این نوشته در خواندنیها ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.