در ایران آب سخت مریض است.
دشت های مان نفس های آخر را می کشد; چشمه ها و قناتها می خشکند و آب چاه ها هرچه عمیقتر می شوند کم تر می شود. آب شور می گردد و مقدار کم آب باقی مانده را هم با آلاینده های گوناگون و کشنده آلوده می کنیم.
مرگ آب مرگ زندگی است.
باید آب را نجات دهیم.
ما می توانیم وباید این مهم را انجام دهیم.
سالهاست که می گوییم دیگران پیشقدم شوند از ینرو تا کنون هر سال وضع بدتر شده است. بیایید از خودمان شروع کنیم.
از امروز, هر که هستیم و هرکاری می کنیم, آب را هدر ندهیم
اسراف نکنیم و از همه مهم تر آلوده اش نکنیم. سپس خانواده مان را کمک کنیم که آنها هم کمک کنند.
زمان نداریم و در کار خیر هم حاجت هیچ استخاره نیست