نادر شاه به «نوروز» و آیین هاى آن عشقِ فراوان داشت. وی سکه خود موسوم به سکه نادری را در سال ۱۷۳۵ میلادی، در مراسم سلام نوروز رایج ساخت و تعدادی از آن را به رسم عیدی به منشیها و افسران خود داد که در یک طرف سکه نقش شده بود: «الخیر فی ماوقع» و در طرف دیگر سکه این عبارت دیده میشود:
«نادر ایران زمین». این عبارت نشان میدهد که نادر یک ناسیونالیست ایرانی و خواهان زنده کردن امپراتوری ایران در چارچوب مرزهای عهد ساسانیان، اشکانیان و هخامنشیان بود.
نادرشاه در سال ۱۷۳۹ در جریان لشکرکشی به هند، پس از شکستِ ارتش ۳۶۰ هزار نفری این کشور و دریافت تاج پادشاه هند، برای ورود به دهلی منتظر فرارسیدن نوروز شده بود تا در روزى نیکو (سعد ) به این آرزو برسد و روز ۲۰ مارس (در آن سال؛ نوروز) وارد دهلی شد و مراسم با شکوه نوروز را در کاخ شاهجهان (امپراتور پیشین هند) برگزار کرد.