شادروان دکتر قاسم رسا ، مردی ظریف و نکته‌بین بود واز شعرهای او در گذر زمان بوی کهنگی به مشام نمی‌رسد و همچنان در قطعات و پندیات او، تازگی، آینده‌نگری و در عین حال، شوخ‌طبعی مشاهده می‌شود روانشاد مطایبه را یکی از اهرم‌های جذب مخاطب تلقی کرده است
دوش پرسیدم از خروس چرا
این همه زن به روی زن گیری
هر زمان مرغی افکنی در دام
تا از او کام خویشتن گیری
گفت مرغان، زنان بی‌خرجند
خرده نتوان بر این سخن گیری
نیست حاجت که بهر این مرغان
کفش و جوراب و پیرهن گیری
طعنه کم زن که صد از این زن‌ها
«گر تو باشی به جای من گیری!»