بایگانی دسته: هنر و ادبیات

بالابلند عشوه گر نقش باز من کوتاه کرد قصه زهد دراز من دیدی دلا که آخر پیری و زهد و علم با من چه کرد دیده معشوقه باز من گفتم به دلق زرق بپوشم نشان عشق غماز بود اشک و … ادامه‌ی خواندن→

  زان دو لب شیرینت صد شور برانگیزم   گر قصد جفا داری اینک من و اینک سر   ور راه وفا داری جان در قدمت ریزم   بس توبه و پرهیزم کز عشق تو باطل شد   من بعد … ادامه‌ی خواندن→

  از استاد رضا افضلى    آن آهنم که پنجۀ آهنگرِ زمان هر دم مرا به دوزخِ آتش فرو بَرَد رقصانَدَم به کورۀ تابیده اش به خشم  تا سرخی ام ز آتشِ او رنگ و رو بَرَد  گر لحظه ای … ادامه‌ی خواندن→

ور تو پنداری مرا بی‌تو قراری هست نیست   ور تو گویی چرخ می‌گردد به کار نیک و بد   چرخ را جز خدمت خاک تو کاری هست نیست   سال‌ها شد که بیرون درت چون حلقه‌ایم   بر در … ادامه‌ی خواندن→