تماشاى تو

 دیدم از دور برافروخته سیماى تورا             خواندم از نرگس بیمار تو غمهاى تو را

 من که هرگز نگشودم به کسى چشم نیاز        دارم  امروز  بجان تو ،  تمناى تورا

 سیل خون موج زند در دل بى طاقت من        چون پریشان نگرم زلف سمن ساى تورا

 بخدا میکشدم حسرت این غم که چوشمع         نکنم گرم چرا خلوت شبهاى  تو را

 گردش چشم سیه مست تو سرمستم کرد         به جهانى ندهم مستى صهباى تو را

در دلم مهر کسی خانه نکرده است بیا           خانه خالیست ،  نگه داشته ام جاى تو را

 سر به بالین نگزارم  من  شوریده  مگر        تکیه گاه  سر شوریده  کنم  پاى تو را

 همه سرگرم تماشاى  بهارند و کمال           نفروشد به گل  ولا له  تماشاى تو  را

                                                                           شادروان احمد کمال پور