زنده یاد سیدحسین موسوى نسل، معروف به ادیب بجنوردی از مشاهیر و فرهیختگان بزرگ ایران است
أن بزرگمرد در سال ١٢۵٩ خورشیدى دیده به جهان گشود و محضر دانشمندان بزرگى مانند :
میزا عبدالجواد ( ادیب نیشابورى ) حاج آقا محقق قوچانی، فاضل بسطامی، شیخ عبدالعزیز، ملا عبدالخالق ،میرزا عبدالرحمن مدرس و سید حسن مشکان طبسی ، حاج شیخ ابوالقاسم نیشابوری ، سید محمد بجنوردی و حاجی فاضل حاجی محقق ، حاج شیخ حسنعلی تهرانی و میرزا محمد آقازاده و حاج آقا حسین قمى را درک کرد و در مجالس تفسیر عرفانی شادروان حاج میرزا حبیب خراسانى نیز حضور یافت واز معارف آن بزرگان بهر ه فراوان برد در سال ١٢٩٨ خورشیدى و با تأسیس فرهنگ خراسان، به خدمت وزارت فرهنگ درآمد و در مدرسه معرفت و پس از آن در مدرسه مظفری و موسسات شرکت فرهنگ به تدریس ادبیات، منطق، فیزیک و شیمی پرداخت وبا کمک دانش بزرگ نیا و انتخاب الملک رام و مستشار الملک، دبیرستان دانش را در مشهد تاسیس نمودند
در سال ١٣٠٨ شادروان اسدى نیابت تولیت آستان قدس رضوى را به تشکیل دانشکده معقول و منقول ترغیب و در آن دانشکده به تدریس پرداخت وهمزمان در مدرسه نواب منطق، علوم ادب و منظومه تدریس می نمود.
در سال ١٣١۴ براى ایجاد دانشکده معقول ومنقول رهسپار اصفهان شد در پایان سال ١٣١۶ به تهران انتقال یافت در دانشکده معقول و منقول به تدریس پرداخت و در کنار آن در کتابخانه ملى به خدمت پرداخت ودر مدرسه سپهسالار نیز تدریس مى نمود .
ادیب بجنوردى در کشف وپرورش استعدادها تلاش فروان مى نمود وبا دقت و وسواسى بى نظیر ودر شرایط سخت وبا عدم برخوردارى از حداقل امکانت به تربیت شاگردانى ادیب وفرزانه همت گماشت که بسیارى از آنان از مفاخر فرهنگ وکشورند .
استاد روز ۴ شهریور ١٣۴١ با ٨٢ سال زندگى پربار به ملکوت اعلا پیوست ودر کنار مولایش و در رواق دارالعزه حرم رضوى آرامش جاودان یافت وشادروا ن دکتر ابواقاسم رسا ملک الشعراء آستان قدس براى سنگ مزار پاکش سرود :
خفته این جا اوستادی بی همال
پیکری از دانش و فضل و کمال
خطه بجنورد پرورد این گهر
گوهری روشندل و نیکو خصال
کرد عمری با شرافت زندگی
کی پذیرد نام جاویدش زوال
سرور والا گهر سید حسین
فاضل و صاحبدل و شیرین مقال
در هزار و سیصد و هشتاد و دو
سال هجرت بعد هشتاد و دو سال
میهمان پورموسی شد ادیب
با هزاران عزت و جاه جلال
موسوی نسل ای رسا از لطف رب
یافت تا دریای رحمت اتصال
از آثار استاد افزون بر “مجموعه اشعار ” که در سال ١٣٨٠ به چاپ رسید، می توان به” سیر طبیعت” ، “مقدمه ای بر توحید مفضل درباره معراج” و “کتابی در منطق” اشاره کرد که هنوز به چاپ نرسیده اند