من راه هاى شب زده را آزموده ام

 اى شب! سحر به دخمه تنگ و سیاهِ تو ست

• خورشید، یوسفى است که در قعرِ چاهِ تو ست

 اى یوسفِ عفیف به پاکى ات شُبهه نیست

• مکرِ  برادرانِ  مُزّوِر  گواه  تو ست

• فردا که سر ز چاه بر آریّ و بشکفی
• گوید سپیده، پاکیِ دامن گناه تو ست

• تنها نه من، که جنگل نُه توى پر غرور
• هر شاخه اش به ظلمت شب دادخواهِ تو ست

• چشمِ ستاره ها ز پسِ پرده هاى شب
• چون چشمِ اشکبارِ یتیمان به راهِ تو ست

• من راه هاى شب زده  را  آزموده ام
• راهى دگر نمانده که خود راه، راهِ تو ست

• ای آفتابِ روزبهى !مى رسى ز راه
• پیکِ  امیدِ  آمدنِ  تو  پگاه  تو ست

• وقت است تا که گام گذارى  به دشتِ شرق
• کاین فرش های سرخِ شفق، گامگاهِ تو ست

 تو می رسی ز راه و به دوشت رداى عشق

• روشن ترین سپیده، نشان کلاهِ تو ست

• دریای گل به هر نِگَهَت موج می زند
• رمزِ بزرگِ شادی عالم، نگاه تو ست

• شعرم پرنده ای است، گریزنده از تگرگ
• کاینک روان به سایه سقف پناه تو ست

• هان اى پگاه روزبهى ! تا دمیدنت
• آیینه  ترانه من جلوه گاهِ توست.