نهم مارس ۹۸۷ میلادی (۳۶۵ خورشیدی) سالروز درگذشت ابوشکور بلخی یکی از ۲۷ شاعر و ادیب دوران سامانیان است که نظم و نثر فارسی را احیاء کردند.

ابو شکور درعین حال از نخستین منثوی سرایان ایران است. وی مردی فروتن بود و فروتنی اش از این شعر او استنباط می شود که گفت :
تا به آنجا رسید دانش من
که بدانم همی که نادانم

ابو شکور که فارسی او با فارسی امروز تفاوتی ندارد و بسیار ساده و روان است معتقد به «تناسب میزان دانش با رفتار انسانی» است. وی میان «اراده و تصمیم» و «خرد و دانش» رابطه مستقیم بر قرار دیده که خردمند را قادر به کنترل نفس اماره دانسته و در این زمینه گوید:

خردمند گوید؛ خرد پادشاست
که بر خاص و برعام فرمانرواست

ابو شکور همچنین براین عقیده است که با دانش و دانایی همه مسائل را می توان حل کرد و در این باره گوید:

جهان را به دانش توان یافتن
به دانش توان رشتن و بافتن

«آفرین نامه» از ابو شکور بلخی است. وی مورد توجه و عنایت خاص نوح سامانی بود.